Μία από τις πιο συνηθισμένες δικαιολογίες που ακούν οι βίγκαν για την κατανάλωση κρέατος είναι: «Αν δεν έπρεπε να τρώω κρέας, τότε δεν θα είχα κυνόδοντες!» Είναι μια σπασμωδική άμυνα που ένας κρεατοφάγος χρησιμοποιεί όταν του παρουσιαστούν πληροφορίες σχετικά με τη βία της κτηνοτροφίας ή με το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν έχουν καμία βιολογική ανάγκη για κρέας, γάλα ή αβγά.

Υπάρχουν μερικά σοβαρά προβλήματα με το επιχείρημα «κυνόδοντες». Το πιο προφανές η λανθασμένη ταύτιση «παρουσία κυνοδόντων = προορισμός τους η κατανάλωση κρέατος».

Στην πραγματικότητα, με εξαίρεση τα τρωκτικά, τους λαγούς και τα πίκα (μικρόσωμα ορεσίβια θηλαστικά που οπτικά μοιάζουν με κουνέλια και αρκούδες), σχεδόν όλα τα θηλαστικά έχουν κυνόδοντες. Μερικά φυτοφάγα έχουν θηριώδεις κυνόδοντες, με τους μεγαλύτερους κυνόδοντες των ζώων ξηράς να ανήκουν σε αληθινά φυτοφάγα.

Άλλο ένα πρόβλημα με τον ισχυρισμό «κυνόδοντες» είναι η ιδέα ότι, απλά και μόνο επειδή έχουμε ένα σωματικό χαρακτηριστικό που μας καθιστά ικανούς να κάνουμε κάτι βλαπτικό, δικαιολογούμαστε ηθικά να πραγματοποιήσουμε αυτή την ενέργεια όταν θέλουμε.

Οι άνθρωποι είναι σωματικά ικανοί να προκαλέσουν όλα τα είδη βίας, αλλά η εν δυνάμει ικανότητά μας να προκαλέσουμε κακό σε άλλους δεν έχει να κάνει με το αν έχουμε ή όχι το δικαίωμα να τους βλάπτουμε. Πράγματι, οι περισσότεροι άνθρωποι θα έλεγαν πως είναι λάθος να προκαλούν κακό όταν μπορούν απλά και εύκολα να το αποφύγουν.

Και μπορούμε εύκολα και δραστικά να μειώσουμε το κακό και το θάνατο που προκαλούμε σε άλλα ζώα απλά κάνοντας διαφορετικές επιλογές στο σούπερ μάρκετ.

Δείτε παρακάτω εννιά ακόμα καλούς λόγους γιατί οι κυνόδοντές μας δεν μας κάνουν κρεατοφάγους.

1. Ο ιπποπόταμος

Τα περισσότερα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των φυτοφάγων, όχι μόνο έχουν κυνόδοντες, αλλά οι μεγαλύτεροι κυνόδοντες οποιουδήποτε θηλαστικού της ξηράς ανήκουν σε αληθινά φυτοφάγα ζώα: στους ιπποποτάμους. Οι ιπποπόταμοι είναι εξαιρετικά χωροκατακτητικοί και επιθετικοί.

Οι κυνόδοντές τους, που θυμίζουν σπαθί, μπορούν να φθάσουν το τρομακτικό μήκος των 40 εκατοστών, χρησιμοποιούνται στη μάχη και δεν παίζουν κανέναν ρόλο στη διατροφή τους, η οποία αποτελείται από γρασίδι, το οποίο βόσκουν κατά το σούρουπο.

2. Ο γορίλας

Οι γορίλες είναι σχεδόν αποκλειστικά φυτοφάγοι. Οι ορεσίβιοι γορίλες προτιμούν να τρέφονται με φυλλώματα —φύλλα, βλαστάρια, βλαστούς και ψίχες— μικρές ποσότητες φρούτων, και, περιστασιακά, με μικροσκοπικά μυρμήγκια και τερμίτες. Οι τεράστιοι κυνόδοντες των γορίλων λοιπόν, δεν έχουν να κάνουν με την κατανάλωση κρέατος.

 3. Το ελάφι με τα κοφτερά δόντια

Τα ελάφια με τα κοφτερά δόντια, ευρέως γνωστά ως μοσχοδόρκες, είναι φυτοφάγα ζώα που ζουν στα δασώδη βουνά της Νότιας Ασίας. Έχουν περίπου 60 εκατοστά ύψος και ζυγίζουν μεταξύ 7 και 17 κιλών. Τα αρσενικά διαθέτουν επιμήκεις κυνόδοντες που είναι κοφτεροί σαν χαυλιόδοντες και χρησιμοποιούνται για διαμάχες σε θέματα χωροκατάκτησης ή κατά τον ανταγωνισμό για το ζευγάρωμα.

Τι είδη τροφής ξεσκίζουν αυτοί οι μοσχοδόρκες με αυτούς τους μοχθηρούς κυνόδοντες που έχουν; Το μενού είναι πραγματικά ένα πάρτυ αίματος και μοχθηρότητας: φύλλα, λουλούδια, γρασίδι, βρύα και λειχήνες!

4.  Ο μπαμπουίνος gelada

Οι μπαμπουίνοι gelada είναι τα μόνα πρωτεύοντα που τρώνε κατά κύριο λόγο γρασίδι — το γρασίδι αποτελεί το 90% της τροφής τους. Το υπόλοιπο 10% αποτελείται από λουλούδια, ριζώματα, ρίζες, βότανα, μικρά φυτά, φρούτα, αναρριχητικά φυτά, θάμνους και τριβόλια. Μπορεί να τρώνε και έντομα, αλλά σπάνια. Οι μπαμπουίνοι gelada χρησιμοποιούν τους κοφτερούς τους κυνόδοντες που φθάνουν τα 5 εκατοστά, για να επιτεθούν σε εχθρούς ή πιθανούς θηρευτές.

5. Η καμήλα

Οι καμήλες είναι φυτοφάγες με μέσο όρο ζωής τα 40 χρόνια. Τρώνε φυλλώματα, ξερό γρασίδι και βλάστηση της ερήμου – περισσότερο ακανθώδη φυτά. Οι αιχμηροί κυνόδοντες στην άνω και κάτω γνάθο τους επιτρέπουν να συντρίβουν τα ξυλώδη φυτά για τα τραφούν.

6. Ο αγριόχοιρος

Ο αγριόχοιρος javelina, ή χοίρος, είναι ένας γουνοφόρος συγγενής του γουρουνιού που ζει στις ερήμους της νοτιοδυτικής Αμερικής και στην Κεντρική και Νότια Αμερική. Πρωταρχικά φυτοφάγος, ο χοίρος javelina τρώει μια ποικιλία από φυτά της περιοχής (αγαύη, τα φασόλια μέσκουιτ, φραγκόσυκα, ρίζες, βολβούς, καρπούς και άλλα φρούτα) καθώς και βλάστηση. Οι λογχοειδείς κυνόδοντές του χρησιμοποιούνται για αυτοάμυνα και για να συνθλίβουν κάκτους, βασική πηγή της διατροφής τους.

7. Συγκριτική ανατομία

Στο νέο της βιβλίο, “Πειράζει να παραγγείλω ένα cheeseburger;” (http://www.mindifiorderthecheeseburger.com/), η Sherry F. Colb συζητά για τη συγκριτική ανατομία των σαρκοφάγων, παμφάγων και φυτοφάγων.

«Θηλαστικά σαρκοφάγα και παμφάγα μοιράζονται έναν αριθμό σωματικών χαρακτηριστικών που τα καθιστά ικανά για τη θανάτωση και το ξέσκισμα της λείας τους: Έχουν πολύ μεγάλο άνοιγμα στόματος, ανάλογο με το μέγεθος του κεφαλιού τους. Η σιαγόνα τους λειτουργεί ως μια σταθερή άρθρωση (πάνω-κάτω) για τον αποτελεσματικό τεμαχισμό, αλλά δεν λειτουργεί για κίνηση απ’ άκρη σ’ άκρη (δεξιά-αριστερά). Διαθέτουν επίσης ξιφωτά δόντια με χώρο ανάμεσά τους για να αποφεύγεται η παγίδευση ινωδών υπολειμμάτων, καθώς και αιχμηρά νύχια.

Επιπλέον, τα θηλαστικά σαρκοφάγα και παμφάγα έχουν τεράστια στομάχια που τους επιτρέπουν να καταβροχθίζουν σημαντικές ποσότητες κρέατος από ζώα που σκοτώνουν κατά μέσον όρο μια φορά την εβδομάδα.

Αυτά τα ζώα έχουν επίσης πολύ χαμηλό γαστρικό pH (που σημαίνει ότι τα στομάχια τους είναι όξινα), κάτι που τους επιτρέπει τη διάσπαση μεγάλων ποσοτήτων πρωτεϊνης καθώς επίσης και την εξουδετέρωση των επικίνδυνων βακτηρίων που συνήθως εποικούν στην αποσυντιθέμενη σάρκα.

Καθένα από αυτά τα χαρακτηριστικά επιτρέπει στο λιοντάρι ή στην αρκούδα να χρησιμοποιεί το σώμα της ώστε να σκοτώνει θηράματα.

Τα φυτοφάγα ζώα αντίθετα, έχουν σαρκώδη χείλια, μικρό άνοιγμα στόματος, παχιά και μυώδη γλώσσα, και ένα όχι σταθερό, αλλά ευκίνητο σαγόνι που διευκολύνει το μάσημα, τον θρυμματισμό και τη σύνθλιψη. Πρόκειται για χαρακτηριστικά που ευνοούν την κατανάλωση φυτών, τα οποία απελευθερώνουν θρεπτικά συστατικά όταν σπάνε τα κυτταρικά τους τοιχώματα, μια διαδικασία που απαιτεί τη σύνθλιψη της τροφής με κίνηση του σαγονιού απ’ άκρη σ’ άκρη (δεξιά-αριστερά), αντί της απλής κατάποσής της με μεγάλες μπουκιές (όπως ένα σαρκοφάγο ή παμφάγο καταπίνει τη σάρκα). Στα φυτοφάγα, επίσης, συνήθως σπανίζουν τα αιχμηρά νύχια.

Τα φυτοφάγα έχουν πεπτικά συστήματα στα οποία το στομάχι δεν είναι καθόλου ευρύχωρο όπως των σαρκοφάγων και των παμφάγων. Αυτό σημαίνει ότι το στομάχι των φυτοφάγων μπορεί να κάνει μικρότερα τακτικά γεύματα από φυτά (καθώς τα φυτά παραμένουν σε μια θέση και είναι πιο εύκολο να τα ‘πιάσει’ κανείς, απ’ ό,τι το σποραδικό καταβρόχθισμα των θηραμάτων ενός σαρκοφάγου).

Επιπλέον, το στομάχι των φυτοφάγων έχει υψηλότερο pH (που σημαίνει ότι είναι λιγότερο όξινο) απ’ ό,τι των σαρκοφάγων ή των παμφάγων, ίσως επειδή τα φυτά συνήθως δεν φέρουν τα επικίνδυνα βακτήρια που βρίσκονται στη σάρκα που σαπίζει. Τέλος, τα μικρά έντερα των φυτοφάγων είναι αρκετά μακριά και επιτρέπουν την αργή κατανάλωση και την πολύπλοκη διάσπαση των υδατανθράκων που βρίσκονται στα φυτά.

Η ανθρώπινη ανατομία μοιάζει περισσότερο με την ανατομία των φυτοφάγων ζώων (όπως του γορίλα και του ελέφαντα) παρά σ’ αυτή των σαρκοφάγων και των παμφάγων. Το άνοιγμα του στόματός μας είναι μικρό. Τα δόντια μας δεν είναι πολύ κοφτερά (ακόμα και οι ‘κυνόδοντές μας’). Τα χείλια μας και η γλώσσα μας είναι μυώδη.  Τα σαγόνια μας δεν είναι πολύ σταθερά, και, ως εκ τούτου, θα εξαρθρώνονταν εύκολα σε μια μάχη για θήραμα, αλλά είναι εξαιρετικά ευκίνητα και μας επιτρέπουν την απ’ άκρη σ’ άκρη κίνηση που διευκολύνει τη σύνθλιψη και το θρυμματισμό των φυτών.

Τα στομάχια μας είναι ελαφρώς όξινα, γεγονός που φαίνεται εντονότερα από τις τροφικές δηλητηριάσεις που παθαίνουμε όταν καταναλώνουμε πουλερικά,  αφού τα παθογόνα βακτήρια από λιγότερο μαγειρεμένο κρέας επιβιώνουν εύκολα στο στομάχι μας.

Ακόμα, όπως τα φυτοφάγα και όχι τα σαρκοφάγα και παμφάγα, έχουμε μακριά και στενά έντερα που μας επιτρέπουν την πέψη των πολύπλοκων υδατανθράκων, μια διαδικασία που ξεκινά από το στόμα μας, όπου τα αποκλειστικά φυτοφάγα, διαθέτουν πεπτικά ένζυμα για τη διάσπαση των υδατανθράκων. Δείτε και τον παρακάτω πίνακα για μια σύνοψη όσων συζητάμε.

Σημαίνει τίποτα από αυτά ότι οι άνθρωποι είναι ικανοί να τρώνε και να χωνεύουν ζωικά προϊόντα; Φυσικά και όχι. Με όπλα για να σκοτώνουμε ζώα, δε χρειαζόμαστε κοφτερά δόντια, και με τη φωτιά για να ψήνεται η σάρκα, μπορούμε να αποφεύγουμε προβλήματα σε ένα στομάχι  που είναι ανεπαρκές  να σκοτώνει τα παθογόνα που κατοικούν στην ωμή σάρκα.

Αν και μπορούμε να συμπεριλάβουμε ζωικά προϊόντα στη διατροφή μας, παραμένει ξεκάθαρο ότι ανατομικά είμαστε κατάλληλα εξοπλισμένοι για να τρεφόμαστε με φυτικές τροφές. Οι ζωικής προέλευσης τροφές είναι ακατάλληλες για εμάς και επιφέρουν σημαντικά κόστη και κινδύνους. Από την άλλη, είναι ευεργετικό να περνούν αργά μέσα από τα λεπτά και μακριά μας έντερα οι πολύπλοκοι φυτικοί υδατάνθρακες. Δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο και για το κρέας, που σαπίζει στα έντερά μας για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Παρόλο που πολλοί άνθρωποι μπορεί να απολαμβάνουν την κατανάλωση ζωικών προϊόντων, η φύση δεν μας επιτρέπει να το κάνουμε χωρίς κόστος και δεν μας επιβραβεύει με καλή υγεία για την κατανάλωσή τους. Η φύση μας είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των λιονταριών. Βέβαια,  οι επιλογές μας σχετικά με το τι τρώμε είναι μεν πολύ πιο ευέλικτες, αλλά και ανοιχτές σε ηθικό έλεγχο.

Όπου έχουμε και άλλη επιλογή, μια πιο υγιεινή επιλογή, για την οποία η ανατομία και η φυσιολογία μας μάς εξοπλίζει με αφθονία, δεν μπορούμε απλά να επικαλούμαστε τη φύση για να δικαιολογήσουμε ό,τι κάνουμε. Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε τα λιοντάρια για ανήθικη δράση όσον αφορά την κατανάλωση ζώων, αλλά εμείς, για να το θέσουμε απλά, δεν είμαστε λιοντάρια».

Δείτε όλο το απόσπασμα από το οποίο πήραμε αυτό το κείμενο, στο άρθρο της Sherry Colb: Απαντώντας στο επιχείρημα ότι η κατανάλωση ζώων είναι κάτι φυσικό.

8. Η επιστήμη επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν τις σωματικές απαιτήσεις για ζωικά προϊόντα

Κορυφαίοι κυβερνητικοί οργανισμοί, καθώς και οργανισμοί δημόσιας υγείας, παγκοσμίως πλέον, αναγνωρίζουν ότι μια βίγκαν διατροφή όχι μόνο είναι μια βιώσιμη επιλογή για ανθρώπους κάθε ηλικίας, αλλά και πως το να τρως φυτικές τροφές αντί για ζωικές, μπορεί να αποφέρει σημαντικά οφέλη στην υγεία, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης της συχνότητας εμφάνισης της παχυσαρκίας, του διαβήτη, της υψηλής αρτηριακής πίεσης, της υψηλής χοληστερόλης, των εμφραγμάτων, των εγκεφαλικών και μερικών τύπων καρκίνου.

Η Αμερικανική Εταιρεία Διαιτολογίας, η μακροβιότερη, μεγαλύτερη και κορυφαία αρχή δίαιτας και διατροφής, αναγνώρισε επίσης ότι οι άνθρωποι δεν έχουν έμφυτες βιολογικές ή διατροφικές ανάγκες για ζωικά προϊόντα: «Υπάρχουν κατάλληλα χορτοφαγικά διατροφικά σχήματα, συμπεριλαμβανομένων χορτοφαγικών και αυστηρά χορτοφαγικών διατροφών, που είναι υγιεινά, διατροφικά επαρκή και μπορούν να επιφέρουν οφέλη στην υγεία στην πρόληψη και τη θεραπεία μερικών νοσημάτων. Καλά σχεδιασμένες χορτοφαγικές διατροφές είναι κατάλληλες για ανθρώπους σε όλα τα στάδια του κύκλου της ζωής – κατά την κύηση, τον θηλασμό, τη βρεφική και παιδική ηλικία, την εφηβεία- αλλά και για τους αθλητές».

Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε ολόκληρο το άρθρο: Τι λέει η Επιστήμη: Απορρίπτοντας τον ισχυρισμό ότι “οι άνθρωποι χρειάζονται το κρέας.” (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19562864)

9. Έχεις επιλογή

Πολλοί άνθρωποι επιμένουν ότι το να τρως ζώα είναι «φυσικό», και ως εκ τούτου ηθικά ουδέτερο, καθώς και άλλα ζώα τρώνε ζώα. Εντούτοις, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι με ελάχιστες εξαιρέσεις, όταν οι άνθρωποι σκοτώνουν άλλα ζώα για τροφή, δεν κάνουν ό,τι κάνουν τα ζώα στη φύση.

Οι άνθρωποι δεν έχουν καμία βιολογική ανάγκη να καταναλώσουν κρέας ή ζωικά προϊόντα. Όταν τα ζώα σκοτώνουν άλλα ζώα για τροφή, το κάνουν αναγκαστικά προκειμένου να επιβιώσουν∙ δεν έχουν άλλη επιλογή.

Πολλοί άνθρωποι, από την άλλη, έχουν επιλογή∙ όταν άνθρωποι με επαρκή πρόσβαση σε φυτικές τροφές επιλέγουν να καταναλώνουν ζώα, επειδή μπορούν ή επειδή τους αρέσει η γεύση, δεν σκοτώνουν από ανάγκη, όπως κάνουν τα ζώα (και μερικοί άνθρωποι σε κρίση ή καταστάσεις επιβίωσης).

Ναι, υπάρχουν πράξεις επιβίωσης, είτε αναφερόμαστε σε ένα λιοντάρι που βάζει κάτω έναν νεροβούβαλο, είτε σε έναν άνθρωπο σε μια απομακρυσμένη ή άπορη περιοχή χωρίς εναλλακτική επιλογή από την κατανάλωση ζώων. Αυτές όμως δεν εξισώνονται ή δικαιολογούν, την παντελώς μη αναγκαία εκμετάλλευση και θανάτωση ζώων για το κέρδος και την ευχαρίστηση.

Τα εκτρεφόμενα ζώα είναι όντα με ξεχωριστές προσωπικότητες και συναισθήματα, ακριβώς όπως οι γάτες και οι σκύλοι μας. Αισθάνονται στοργικότητα, σχηματίζουν βαθιές φιλίες, λαχταρούν την ασφάλεια και την ευτυχία και θέλουν να απελευθερωθούν από το φόβο και τον πόνο.

Περισσότερο από όλα, μοιράζονται μαζί μας την επιθυμία να συνεχίσουν να ζουν. Όσο έχουμε πρόσβαση σε φυτικές τροφές και κατανοούμε πως δεν έχουμε ανάγκη να καταναλώνουμε ζωικά προϊόντα, το ερώτημα της κατανάλωσης ζώων συμπυκνώνεται σε αυτό το βασικό ερώτημα: όντας ικανοί να αποφασίζετε ελεύθερα, θα προτιμούσατε να βοηθήσετε ένα ζώο, ή να το βλάψετε; Αν πιστεύετε ότι είναι καλύτερο να βοηθάτε παρά να βλάπτετε, τότε ο βιγκανισμός είναι η μόνη συνεπής έκφραση των αξιών σας.

Πηγή: http://veganforlife-animals-planet-humans.blogspot.gr/2015/01/9.html

Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο κάνε κλικ εδώ και μοιράσου το με τους φίλους σου!